غزل 122 حافظ با مصرع «هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد» شروع می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ از اهل خدا صحبت به میان می‌آورد. منظور از اهل خدا عارفانی است که مستقیماً با خدا سر و کار داشته و به او از سایر بندگان نزدیکتر هستند. شخصی که مراعات اهل خدا را بکند، خداوند به جبران این نیکی، او را از بلا دور نگه خواهد داشت. همچنین اگر می‌خواهد شامل دعای فرشتگان باشد باید در زندگی بی‌آزاری پیشه کند. شرح کامل تفسیر و معنی غزل 122 را در مجله ساتین مد بخوانید.
رفع مسئولیت: فال و طالع‌بینی صرفا جنبه سرگرمی دارد و پیشنهاد نمی‌کنیم مسیر زندگی خود را بر اساس فال انتخاب کنید.متن شعر غزل 122 حافظ
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد
دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد
گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد
صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی
ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد
چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد
سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد
غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
به یادگار نسیم صبا نگه دارد
تفسیر و معنی غزل 122 حافظ
معامله با خداوند بهترین معامله زندگیست. کافیست که هر انسانی در زندگی مراعات حق و حقوق انسان‌های دیگر را بنماید و با دیگران از روی مهر و وفا رفتار کند تا ببیند خداوند چگونه درهای رحمتش را به روی او باز خواهد کرد.
در همه حال تعادل را حفظ کن که زیاده‌روی در کارها نتیجه‌ای جز بلا ندارد. حد و حدود خود را حفظ کن تا عهد و پیمانت با دیگران از بین نرود. در زندگی فقط از خدا کمک بگیر چرا که از بنده خدا کاری ساخته نیست.
معامله با خداوند بهترین معاملات است. تو به خلق خدا یاری برسان تا خدا تو را در کلیه امور زندگیت یاری دهد. رفتار دیگران با ما در واقع انعکاس رفتار خود ماست.
چنانچه با دیگران از روی مهر و وفا رفتار کنیم آنها نیز با ما رفتاری مشابه خواهند داشت. در کلیه امور به خدا توکل کن که قادر مطلق است نه به بنده خدا که در مقابل خدا ناتوان و عاجز است.
نتیجه تفال شما به غزل 122
- ویژگی های شما عبارت اند از: خیرخواه، فرشته خو، زیبا پسند، زیرک و ناقلا، کمک رسان، فیلسوف مآب، صلح جو، کاردان، سود جو، کمال گرا، پر احترام، خوش قلب و مهربان، آتشین مزاج، پر حرف، اهل معامله، اهل تحرک و خوش سابقه.
- حضرت حافظ در بیت های ششم، هفتم و هشتم می فرماید: ای دل، آنگونه عمل کن که اگر در زندگی خطری پیش آمد، فرشتگان با برداشت دست دعا به سوی خداوند، تو را از گزند نجات دهند. وقتی به جانان گفتم که دل و خاطر مرا نگهدار، گفت: هر چه می خواهی از خداوند بخواه نه از بندگانش.غبار راه تو را کجا میتوان پیدا کرد تا دلداده تو حافظ آن را به عنوان یادگار نسیم صبا حفظش کند.حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
- به شما مژده می دهم که کبوتر اقبال و کامیابی در حال نشستن بر بام خانه شماست. دوران لذت و محبت فرا رسیده است و این نیت حتماً عملی می گردد و جای هیچ گونه نگرانی نمی باشد و حداکثر تا ده روز دیگر انجام می گیرد. اگر بخواهید می توانید با عقل و اندیشه و توکل بر خدا موفق شوید پس مطمئن باشید بخت شما و خانواده بلند می باشد و طالع شما در برج سعد است.
- ارزش زندگی خود را بدانید که همه شما را دوست دارند و به همه زور می گویید ولی آنها دم بر نمی آورند. از لجبازی دست بردارید و به زندگی لبخند بزنید. خرید و فروش عالی است. تغییر و شغل و مکان طبق نظر شما انجام می گیرد. مسافر حالش و کارش بسیار خوب شده است، جای نگرانی نمی باشد. بیمار شفا می یابد. در این کار موفقیت حتماً با شماست. قطره آب که دارد در نظر گوهر شدن، از کنار ابر تا دریا تنزل بایدش صائب!
- تغذیه شما تناسب و نظم خاص ندارد به زودی از طریق اینترنت خبری خوب دریافت می کنید.
تعبیر کامل غزل 122 حافظ
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
هر آن کسی که ارزش بندگان خاص خدا را حفظ کند و احترام آنها را نگه دارد، خداوند در تمامی احوال او را از بلا مصون نگاه می‌دارد.
حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد
من راز و سخن عشق به دوست را مگر به خود او یا به خداوند باری‌تعالی نخواهم گفت، زیرا که تنها دوست و محرم اسرار، راز و اسرار دوست را حفظ خواهد کرد.
دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد
ای دل آن طور زندگی کن که اگر در جایی پایت لغزید، فرشتگان دو دست دعا بر آسمان برداشته و تو را حفظ کنند.
گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد
اگر می‌خواهی که محبوب، عهد و پیمان مودت را نگسلد، سر رشته دوستی را محکم نگاه دار تا او نیز رشته محبت را رها نکند.
صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی
ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد
ای باد صبا، اگر دل مرا اسیر در سر زلف یار دیدی، لطفی کن و از سر مهربانی به او بگو که جایگاهش را حفظ کند. یعنی سر زلف یار بهترین جا برای دل است.
چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد
وقتی به یار گفتم دلم را در عشق خود نگاه دار، می‌دانید چه جوابی داد؟ او گفت که از من کاری بر نمی‌آید، باید که خدا، خودش آن را حفظ می‌کند.
سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد
آرزومندم که سر، مال، دل و جانم به قربان محبوبی بشود که حق و ارزش همصحبتی مهرآمیز و وفادارانه را رعایت می‌کند.
غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
به یادگار نسیم صبا نگه دارد
ای جانان من، گَرد خاک راه محل عبور تو کجاست تا حافظ دلداده کمی از آن را به عنوان یادگاری از نسیم صبا نزد خود نگاه دارد.
امیدواریم که از خواندن این غزل لذت و بهره کافی را برده باشید. خوشحال می‌شویم نظرات و خاطرات خود را در مورد غزل 122 از بخش دیدگاه‌ها با ما به‌اشتراک بگذارید.
