غزل 417 حافظ با مصرع «عیشم مدام است از لعل دلخواه» شروع می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که زندگی حافظ در عیش مدام و خوشی است و از شراب ناب و لعل لب یار کامروا است؛ او با آوردن لفظ «الحمدلله» به خاطر این نعمت‌ها خدا را شکر می‌کند. در بیت دوم به بخت خوبش اشاره می‌کند. این غزل زمان شاه شجاع و در زمانی که روابط فیمابین کاملاً حسنه بوده است، به هنگام یکی از مسافرت‌های شاه شجاع سروده است. شرح کامل تفسیر و معنی غزل 417 را در مجله ساتین مد بخوانید.
رفع مسئولیت: فال و طالع‌بینی صرفا جنبه سرگرمی دارد و پیشنهاد نمی‌کنیم مسیر زندگی خود را بر اساس فال انتخاب کنید.متن شعر غزل 417 حافظ
عیشم مدام است از لعل دلخواه
کارم به کام است الحمدلله
ای بخت سرکش تنگش به بر کش
گه جام زر کش گه لعل دلخواه
ما را به رندی افسانه کردند
پیران جاهل شیخان گمراه
از دست زاهد کردیم توبه
و از فعل عابد استغفرالله
جانا چه گویم شرح فراقت
چشمی و صد نم جانی و صد آه
کافر مبیناد این غم که دیده‌ست
از قامتت سرو از عارضت ماه
شوق لبت برد از یاد حافظ
درس شبانه ورد سحرگاه
تفسیر و معنی غزل 417 حافظ
روزگار بر وفق مراد تو شده و به آرزوهای دلخواهت خواهی رسید. محبوب تو آرزوی بسیاری از انسان‌ها و مایه رشک زیبارویان است. در امر زندگی کاملاً موفق خواهی بود. از حسودان و ریاکاران دوری کن. نسبت به دیگران مغرور نباش تا نعمت و سعادت تو پایدار و مداوم باشد. از گناهان سابق خود مخصوصاً ریاکاری و دورویی توبه نما و هرگز خداوند را فراموش مکن.
اکنون که به لطف و عنایت الهی بخت به تو روی کرده و به آنچه سالها آرزویش می کردی رسیده ای، از گناهان گذشته خود توبه کن و کوتاهی های قبلی خود را جبران نما و هرگز خدا را فراموش نکن چرا که هر موفقیتی تنها به خواست و اراده او حاصل می شود.
نتیجه تفال شما به غزل 417
- حضرت حافظ در این غزل می فرماید: هیچ چیز بهتر از صبر عاشق نیست پس صبر از خدا بخواه. لباس رنگارنگ، زنار (کمر خدمت و طاعت) راه حق، نشانه ریا و دورویی است. پس ای درویش این رسم و روش را ترک کن.
- زمانی بود که با روی جانان خوش وقت بودم. به وصالش دل خوش داشتم. پس خداوند متعال در خصوص وصال جانان به وحشتمان نیندازد. حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
- از کار و حال خود راضی نمی باشید و در عین حال، در اندیشه چیزی و کسی هستید که چندان دلتان هم گواهی نمی دهد. بدانید که هر کار مهمی رنج بیشتری دارد و شما باید مصممانه گام بردارید. مبازره کنید تا پیروز شوید. زیرا موفقیت بدست آمده از تلاش بسیار شیرین و گواراست. بنابراین ترس و تردید را از خود دور کنید و بر خدا توکل نمایید.
- سرانجام این نیت بسیار عالی و خوب است اما ابتدا باید لوازم و اسباب آن مهیا گردد. پس به شما تبریک می گویم که شاهد مقصود را در آغوش خواهید گرفت. موفق باشید. نذری که نموده اید را ادا کنید و سوره مبارکه القلم را با حضور قلب و معنی بخوانید.
- دو صفت را خداوند دوست دارد و دو صفت را دشمن. دو صفتی که خدا دوست دارد، بخشش و گذشت است و دو صفتی را که دشمن دارد، بد خویی و بخل می باشد. بدانید که آدم لجباز و یکدنده همیشه بیماری است که عصا می خواهد.
- رنگ سفید یا بنفش برازنده شما می باشد که موجب اعتماد و احترام توام با حس تلاش و کوشش می گردد.
تعبیر کامل غزل 417 حافظ
عیشم مدام است از لعل دلخواه
کارم به کام است الحمدلله
از لب لعل دلپذیر یار پیوسته زندگی خوشی دارم؛ خدا را سپاس که کار‌ها بر وفق مراد پیش می‌رود.
ای بخت سرکش تنگش به بر کش
گه جام زر کش گه لعل دلخواه
ای اقبال سرفراز من، یار را محکم در آغوش بفشار، گاهی از جام زرین شراب بنوش و گاه کام دل از لب سرخ یار برگیر.
ما را به رندی افسانه کردند
پیران جاهل شیخان گمراه
مرشد‌های نادان و شیخ‌های راه از چاه باز نشناخته ما را به لاابالی‌گری شهره شهر کردند.
از دست زاهد کردیم توبه
و از فعل عابد استغفرالله
به سبب رفتار ناهنجار زاهد و کار‌های ناپسند عابد مکار، از زهد و عبادت توبه کرده و به خدا پناه می‌برم.
جانا چه گویم شرح فراقت
چشمی و صد نم جانی و صد آه
ای عزیز من، سرگذشت دوری تو را چگونه با دیدگانی پر از صد قطره اشک و جانی با صد ناله شرح دهم؟
کافر مبیناد این غم که دیده‌ست
از قامتت سرو از عارضت ماه
این اندوه که از رشک اندام موزون و چهره زیبای تو به سرو بوستان و ماه آسمان دست داده نصیب کافر نشود.
شوق لبت برد از یاد حافظ
درس شبانه ورد سحرگاه
اشتیاق بوسیدن لب تو درس شبانه و دعای صبحگاهی را از یاد حافظ برد.
امیدواریم که از خواندن این غزل لذت و بهره کافی را برده باشید. خوشحال می‌شویم نظرات و خاطرات خود را در مورد غزل 417 از بخش دیدگاه‌ها با ما به‌اشتراک بگذارید.
