تفسیر و معنی غزل 462 حافظ: یا مبسما یحاکی درجا من اللالی

غزل 462 حافظ با مصرع «یا مبسما یحاکی درجا من اللالی» شروع می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ این غزل ملمع را با مصراعی عربی آغاز می‌کند و می‌گوید ای دهان خندانی که صندوقچه مروارید را نمایان و آشکار می‌کنی؛ خدایا خط هلالی یا همان محاسن در اطرافش چقدر شایسته آمده است. این غزل در مدح قاضی خواجه برهان‌الدین ابونصرفتح الله فرزند خواجه کمال‌الدین ابوالمعالی، وزیر امیر مبارزالدین در یزد سروده شده است. شرح کامل تفسیر و معنی غزل 462 را در مجله ساتین مد بخوانید.

متن شعر غزل 462 حافظ

تفسیر و معنی غزل 462 حافظ

نتیجه تفال شما به غزل 462

تعبیر کامل غزل 462 حافظ

ای دهان خندان که صندوقچه مروارید یعنی ردیف سفید دندان‌ها را بازمی‌نمایاند، خدایا، خط نیم‌دایره پشت لب آن چه متناسب و برازنده است.

در حال حاضر خیال وصل تو به‌خوبی مرا می‌فریبد، تا ببینم که این صورت خیالی چه نقشی را می‌خواهد بازی کند یعنی کار را به کجا می‌کشاند.

شراب بده که هرچند نامه اعمال من گناهکار سیاه است، اما از مهربانی بی‌پایان خداوند نمی‌توان ناامید شد.

ای ساقی، پیاله‌ای شراب بیاور و مرا از گوشه تنهایی بیرون بیاور تا مست و بی‌پروا و بی‌بندوبار به هر کجا سر بزنم.

اگر دانا و باهوش هستی از چهار چیز یعنی خاطر آسوده، شراب ناب، محبوب و مکان خالی از بیگانگان صرف نظر مکن.

از آنجایی که بازی روزگار هرگز به یک منوال نمی‌ماند،‌ ای حافظ، دست از شکایت از روزگار بردار و فعلاً بیا شراب بنوشیم.

جام ضمیر در روزگار آصف دوران یعنی وزیر وقت روشن و شفاف است. برخیز و از شرابی که از آب زلال روشن‌تر است مرا سیراب کن.

کشور و قلمرو پادشاهی به بخت و اقبال و کوشش‌های او به خود می‌بالد، خداوندا، این منزلت و صفات ممتاز پیوسته پایدار بماند.

ابونصر ابن ابوالمعالی برهان الدین وزیر دلیل و عامل پایداری ملک و ملت و سبب رونق و روشنایی دستگاه حکومت و معدن بزرگی و جاه و جلال و عظمت است.

امیدواریم که از خواندن این غزل لذت و بهره کافی را برده باشید. خوشحال می‌شویم نظرات و خاطرات خود را در مورد غزل 462 از بخش دیدگاه‌ها با ما به‌اشتراک بگذارید.